onsilske Steeds kom ik ze tegen “in het wild”. Ik heb het over Bekende Nederlanders. Zo moest ik bijvoorbeeld Victor Reinier eens vragen of hij even met zijn stoel wilde opschuiven toen ik in het Vondelpark op het terras liep te showen met de baby van mijn nichtje.
Ik heb duo geplast met Barbara de Loor, Ben Saunders en ik hebben samen herinneringen in de Efteling toen we naast elkaar in ’t karretje zaten in het carnaval Festival.
Bekende voetballers die me een hand kwamen geven en me naar mijn naam vroegen, ’s werelds bekendste DJ kom ik tegen in de stad en het duurt niet lang meer of zijn collega Hardwell en ik staan samen in de rij bij de Albert Heijn in “mijn winkelcentrum” aangezien dat voor ons beiden de buurtsuper is.
Het lijstje gaat door maar ik zal het jullie verder besparen. Ik vind het leuk om een BN-er te zien maar dat is het dan ook wel. Ik ga niet raar doen, ik ga geen foto’s maken of om handtekeningen vragen. Weet je… het zijn ook gewoon mensen en ook zij moeten gewoon naar het toilet.
Dat laatste bleek laatst. Ik was met manlief heerlijk aan het shoppen in mijn lievelingswinkel; de Bijenkorf in Amsterdam. Ik had even een plaspauze nodig en stond (uiteraard) in de rij bij het toilet.
Ineens stond ik letterlijk oog in oog met weer een BN-er maar nu was het anders dan anders. Ik keek naar haar en zij naar mij. Ik gaf haar mijn “ikweetwiejebentglimlach” en zij lachte terug. Ik zag het goed, ze gaf me zelfs een knipoog! Accuut was ik van slag. Voor het eerst in m’n leven was ik van slag bij het zien van een BN-er.
Ik deed raar…. ik voelde hoe mijn hoofd rood werd en bijna ontplofte. Ik keek stoïcijns naar de toiletdeuren en er ging van alles door mijn hoofd dat ik wilde zeggen: “Heb je zin in koffie? Mag ik met je op de foto? Mag ik je ring zien?” Maar ik zei of deed niks.
Ik ben eigenlijk al heel lang fan van haar. Ze is mooi en grappig en leuk. Ik weet zeker dat we vriendinnen zouden kunnen zijn. Even later staan we stilzwijgend tegelijk onze handen te wassen met een grote spiegel tussen ons in. Zo snel als ze in mijn leven kwam, zo snel verdween ze weer.
Doei Wendy….misschien tot ooit maar de volgende keer spreek ik je aan, oké?