Ik keek toe hoe de slimme snelle super sterke man wild werd achtervolgd door de drukke straten. Een achtervolging waarbij auto’s over de kop vlogen waardoor er heftige branden en zelfs explosies zijn ontstaan.
Terwijl ik zat te kijken heeft de slimme snelle super sterke man helemaal in zijn uppie (respect!!) SWAT teams van zich af kunnen schudden, heeft hij schietpartijen overleefd en zelf heel wat klappen uitgedeeld. Beetje jammer is wel dat hij “haar” niet heeft kunnen redden. Nee, zij is overleden. Dat had hij helaas niet zo goed in geschat. Maaaaarrrrr …..Hij hield zijn hoofd koel en met alleen een blauw oog dat hij had over gehouden aan de dollemansrit en de moord op “haar”, vervolgde hij zijn pad..
Terwijl ik aanschouwde hoe de slimme snelle super sterke man vanaf de vijfde verdieping van een hoog torengebouw naar beneden sprong en hierna opstond met een enkel schrammetje boven zijn ooglid, begonnen mijn gedachten toch echt wel af te dwalen. Ik dacht aan alledaagse dingen zoals de kaartjes die ik nog wil gaan kopen, schrijven en versturen.
En toen ineens… ineens zag ik dan toch bloed, veel bloed. Het leek erop dat de slimme snelle super sterke man toch niet onaantastbaar blijkt. Ik zag hoe hij nu echt moeite moest doen om in leven te blijven. Hij lag op de grond en snakte naar adem met een snoer om zijn nek terwijl een man hem probeerde te verwurgen.
Ik zat op het puntje van mijn stoel… Maar zoals het een echte held betaamd stond de slimme snelle super sterke man na een worsteling en een doodslag gewoon doodleuk op. Geen centje pijn. Hij vervolgde wederom zijn weg.You know his name….
Actie is leuk en alles voor de liefde maar bij een volgend bioscoopbezoek sleep ik manlief toch maar weer mee naar een film kaliber “Bridget Jones” ofzo. Daar kan ik me een ietsie pietsie beter bij inleven.