onsilske Ik kijk naar haar en zie hoe ze huilt. Het valt me op dat ze zo mooi huilt. De tranen stromen over haar wangen zonder dat ze daarbij een lelijk gezicht trekt. Haar mascara blijft ook zo mooi zitten. Mijn hart breekt en ik heb het zo met haar te doen. Ik geef haar een knuffel en een zoen.
Daar staat ze dan… In het midden van een groep collega’s die zich om haar heen verzamelen. Ze vertelt het verhaal over hoe 1 bericht haar wereld heeft laten instorten en hoe ze is beland in een nachtmerrie. 36 jaar oud, 2 kleine kindjes en nu moet ze vechten voor haar leven. Vechten tegen die K ziekte.
We laten haar vertellen en we huilen allemaal met haar mee. Na een paar uurtjes op kantoor vertrekt ze. Op naar een lange slopende periode waarin ze het zwaar gaat krijgen. Het grijpt me zo ontzettend aan. Ik kan het maar niet loslaten. Carpe diem ☘
