Jarig

Vandaag is het feest want ik ben jarig.

De tijd van een stapel verjaardagskaarten ontvangen is voorbij. Ik ben vandaag overspoeld met appjes, telefoontjes, mailtjes en Facebookberichten. Een heleboel mensen die aan me dachten vandaag. Dat doet een jarig mens goed!

Toch zijn er twee personen in mijn leven die de moeite hebben genomen om een verjaardagskaart te kopen, de kaart te schrijven, een postzegel erop te plakken en met de kaart naar een tegenwoordig moeizaam te vinden, spaarzame brievenbus te gaan, om de kaart te posten.

Ik weet dat de kaarten uit een goed hart komen. Super lief…. maaaaaarrrrr…. bij een van de kaarten kreeg ik een apart gevoel. Langzaam gleed het blije “jarig zijn” gevoel uit mijn jarige lichaam weg. Dat kwam door de voorbedrukte tekst op de binnenkant van de kaart.

Oke, tuurlijk zou ik het liefst de cijfers willen omdraaien.

Maar goeie herinneringen aan mijn vroegere haarkleur en kledingmaat??? Neuh, kan ik niet zeggen… ondanks dat mijn haarkleur bij elkaar geklutst wordt in een plastic bakje en met een kwastje door Vanessa op mijn haar wordt gesmeerd, ben ik daar nu meer tevreden over dan de peper en zout haarkleur van vroeger.

En mijn kledingmaat? Beste kaarttekstschrijver…Alles is weer onder controle dus ook daarvoor hoef ik niet terug naar vroeger hoor, ben nu zelfs blijer met mijn kledingmaat.

De voorbedrukte tekst in de kaart komt neer op “Het is idd kak, je bent oud maar weet je.. Het is niet anders dus maak er maar het beste van”.

Ik moet dit verwerken en neem nog even een stevige borrel. PROOST, op mij! ?