onsilske Soms kijk ik naar de kinderen en vraag me af wat voor werk ze gaan doen later, als ze groot zijn.
Nou…. Ik ben er aan uit wat onze dochterlief betreft. Ze zou graag zangeres willen worden.
Op 2 jarige leeftijd bracht ze in haar eigen peutertaal luidkeels verschillende van haar songs ten gehore, terwijl ze in het winkelwagentje van de supermarkt zat.
Terwijl ik me aan het verdiepen was in het ruime assortiment broodjes, hoorde ik uit het niets de stem van een mevrouw achter me op een snibbige toon zeggen “we gaan eerst wel even naar een andere gang”.
Ik keek op en keek haar aan. “Ja sorry maar het dringt nogal door” snauwde ze me toe. Ik had een donkerbruin vermoeden dat ze sprak over mijn nachtegaaltje in het winkelwagentje.
Het enige wat in mij opkwam was een krampachtig lachje tevoorschijn toveren.
Meteen was ik weer verdiept in de broodjes en ik had mijn keuze gemaakt. Om de gewenste broodjes te pakken, stapte ik met de winkelwagen drie passen naar achteren.
Weer hoorde ik die snibbige stem “jaaaa welke kant moet ik nu uit?!” Riep de mevrouw me toe. Het klonk haast paniekerig!
Ik was met stomheid geslagen. “PARDON?” Zei ik.
“Ja ik loop expres weg en nu loop je weer hierheen” zei ze kattig terwijl dochterlief een nieuwe track inzette.
Mij restte de zware taak om aan haar te vertellen dat een carrière als zangeres niet voor haar is weggelegd. Het wordt niet gewaardeerd door het publiek…. Zucht…..