Onrust in de buurtsuper

Er heerst onrust bij het personeel van de supermarkt, en dan met name bij de weekendkrachten. De jongens werden onrustig en de meisjes nog net niet hysterisch.

Telefoons werden gepakt. Er klonk geroezemoes en er werd druk op en neer gelopen.

In eerste instantie had ik nog niks in de gaten omdat ik me stond te verdiepen in het aanbod van het gehakt.

Manlief maakte me attent en zoonlief was ook een soort van hysterisch, maar dan om een andere reden.

Waar een zeer groot deel van de bevolking over de gehele wereld over droomt, er alles voor over zou hebben om in onze situatie te verkeren, waar zelfs mensen van flauwvallen, riep zoonlief teleurgesteld uit “aaaaaahhhh neeeee he…… hij is niet met zijn helicopter”.

Ik kon niet anders dan de stelling van zoonlief beamen want ik had inderdaad geen helicopter gespot op de parkeerplaats bij onze buurtsuper.

Zoonlief liep samen met zijn zusje op de wereldberoemde DJ af.

Manlief ging de schaamte voorbij en vroeg aan DJ Hardwell of hij met onze kids op de foto wilde.

Dat wilde hij wel. En zo geschiedde. Niet in Ibiza op het strand of in een club, niet in een mooie setting, maar gewoon op zaterdagmiddag op de broodafdeling van onze gezamenlijke buurtsuper, tussen de afbak worstenbroodjes, afbak croissants en pitabroodjes poseerden ze met z’n drietjes voor de foto terwijl ik rare teksten uitkraamde als “normaal vragen we dit nooit” en iets met kinderen die dansen op zijn muziek en de teleurstelling over de helicopter.

Na een dikke high five met onze buurTman Hardwell vervolgden we allemaal weer onze eigen weg.

Het supermarkt personeel had het nakijken.