onsilske Met een trots smoeltje kwam hij aangerend terwijl hij ermee zwaaide ” mamaaaaaaa….. ik heb jouw sokken gevonden”….
We waren een paar dagen weg.
Door werk, school, huishouden, klussen en de dagelijkse beslommeringen waren we moe en we wilden er even tussenuit.
Zo gezegd, zo gedaan.
Het huisje waar we een paar nachtjes zouden verblijven, stond op de “prachtige” locatie tegenover de kinderboerderij.
Hierdoor heb ik de wetenschap dat een pauw tot 23:00 uur krijst. Het geluid herken ik nu uit duizenden. Ik kan het geluid van een pauw ook vlekkeloos nadoen tegenwoordig.
Niet heel sexy, daar ben ik me van bewust.
Een haan is om 04:15 uur wakker, ik dus ook iedere ochtend.
De macaroni van de vorige vakantiegangers lag nog op de grond in de keuken, de vaatwasser maakte nat maar niet schoon. Gelukkig ken ik mezelf en had ik onze eigen schoonmaak spullen meegenomen zoals afwasmiddel en een afwasborstel!
In het bed lag ik in de kuil van het matras met muf ruikend beddengoed over me heen en terwijl ik daar lag, las ik in mijn tijdschrift een artikel over vochtverlies van een mens tijdens het slapen en poepend huismijt in je matras.
Mijn gedachten dwaalde af naar alle mensen die in deze kuil hadden liggen slapen.
Voorzichtig voelde ik onder me en kwam tot de ontdekking dat mijn lichaam en het matras slechts waren gescheiden door enkel een dun lakentje.
Ik heb de hele nacht liggen krabben.
Ik wil het nog net geen smetvrees noemen maar ik hou van schoon!!
Ik heb het metaal behoorlijk zwaar gehad daar in het huisje in de bossen van Center Parcs.
Het was weer tijd om naar huis te gaan. We waren onze koffers aan het inpakken en ik vroeg of iemand mijn sokken had gezien.
Geschrokken keek ik hem aan… “schatje…. !!!! laat los die sokken… NU!!!!!! Ze zijn niet van mij, die zijn van niemand van ons…….”.
