Dun!

Ik heb niet naar het figuur van zijn moeder gekeken toen ik met haar sprak. Er is me in ieder geval niks bijzonders opgevallen. Gewoon normaal postuur.

Blijkbaar viel haar zoon wel iets op. Terwijl hij in een rap tempo met mijn zoon naar ons huis rende, liep ik er achteraan. Ik kon ze absoluut niet bijhouden op mijn hakken.

Toen ik bij onze voordeur was aangekomen zei ik tegen de jochies “sowee wat kunnen jullie hard lopen”, waarop het vriendje van zoonlief zei “mijn moeder loopt hard en ze ging een keer hardlopen naar een andere stad”.

“Nou dan heb jij wel een sportieve moeder” antwoordde ik.

“Ja maar ze is niet zo dun als jij” zei hij.

M’n hart maakte een sprongetje “hij noemt me dun!!”

Love the guy!! ?