onsilske Ziek, zwak en misselijk… zo voelde ik me,
maar dit was voor mij zo belangrijk dat ik de afspraak door liet gaat.
De rest van ons gezin had digitaal les of digitaal overleg. Overal in huis kwam het stemgeluid vandaan.
Ik was veroordeeld tot onze slaapkamer maar dat kwam gezien mijn “ik voel me hondsberoerd situatie” prima uit.
Zonder enige sporen van make up op mijn gezicht, compleet met diepzwarte kringen onder mijn ogen, zat ik rechtop in mijn bed met de telefoon in mijn hand, klaar voor het gesprek via FaceTime.
Mevrouw en ik maakten kennis met elkaar en ik verontschuldigde me voor mijn situatie.
Mevrouw had er gelukkig begrip voor.
We maakten kennis met elkaar en zij legde me uit wat er van me verwacht wordt en wat me te doen staat.
Ik maakte nog een compliment naar mevrouw waarop haar antwoord was “wat leuk, ik kan mijn nieuwe jaar goed beginnen”.
Deze woorden laten me niet meer los evenals de mevrouw.
Terwijl wij aan het praten waren ging haar deurbel. Mevrouw riep haar partner “doe je even open, het is de politie”. Ze besloot zelf open te doen en vroeg mij even te wachten.
“Aaahhh… buurtonderzoek” dacht ik nog aangezien ik even daarvoor zwaailichten in de ruit van haar huis voorbij had zien komen en de sirenes had gehoord. 🚔
Mevrouw kwam terug bij mij in beeld. Ze had een andere blik in haar ogen. “Niks ernstigs hoop ik?”, vroeg ik voorzichtig.
Ze deelde me mede dat ze even een ander gesprek moest voeren en ineens verdween ze uit beeld terwijl ik op pauze werd gezet.
Wederom bleef ik geduldig aan de lijn.
Ik keek naar een lege stoel en het geluid stond nog aan. Helaas….
“Zoon, opgehangen” en toen heel duidelijk: “hij is dood”.
Mijn lichaam verstijfde en ik werd nog misselijker en bleker dan dat ik al was.
Ik mocht dit niet horen, ik wìlde dit niet horen maar het was al te laat.🥶
Snel drukte ik alles weg en uit!!!!
Ik wilde absoluut de reactie van mevrouw en haar partner niet horen.
Ik rende naar beneden.
Manlief had geen woorden nodig. Hij onderbrak meteen zijn overleg en sloeg zijn armen om me heen nadat ik stamelend vertelde wat ik had gehoord. De “slecht-nieuws gesprekken” zijn hem als politieman niet vreemd. 👮♂️
Mevrouw belde me zelfs nog terug om te vertellen wat er is gebeurd, al stamelend en verward.
Ik denk steeds aan haar en haar familie. Haar nieuwe jaar begint niet zo goed als ze in het begin van ons gesprek zei.💔
Zo zie je maar hoe in 1 klap je leven kan veranderen in een nachtmerrie.
Ik weet het wel maar sta er niet altijd bij stil.
En nu…. nu stond ik erbij en keek ik ernaar…..
Carpe diem