Het was een koude zondagavond in december 2013. Afgelopen zondag precies 3 jaar geleden. Facebook vroeg me of ik de herinnering nog een keer wil delen, dus bij deze: De avond verliep weer eens niet volgens planning en laat in de avond reden we in de auto op weg terug naar huis.

Ik heb een tactiek bedacht en deze blijkt te werken. Ik ben in de keuken gaan staan, in een hoekje, met mijn rug naar de kindjes toe. De kindjes zijn samen aan het spelen en zitten volledig in hun spel. Ik kan dus ongestoord mijn gang gaan. Dankbaar maak ik gebruik van de enorme herrie …

Als ik thuis kom van mijn werk, zit zoonlief aan tafel met een enorme witte beer op zijn schoot. In de gang staat een rode koffer. Deze schijnt van de grote witte beer te zijn. Met een glunderend gezichtje zegt zoonlief “kijk eens mama, Roos de Beer komt bij ons logeren”. Vragend kijk ik naar …

Ineens lag ik languit op de grond met mijn fiets bovenop mijn lichaam en mijn fietsbel in mijn wang gedrukt. Aangezien het behoorlijk druk was op straat, was het eerste dat ik dacht “neeeeee… Ik sta voor schut”. Mijn gedachten werden meteen gevolgd door “auwauwauwauauauawwwwww?“. Toen ik een poging deed om op te staan werd …

Het wasrek dat vol hing met natte kleding in het trapgat, viel spontaan vanaf de zolder naar beneden. Vervolgens was de pakketbezorger een uur te laat en heb ik het pakket in mijn badjas met druppend haar in ontvangst moeten nemen. Je kunt je pakje immers maar dringend nodig hebben…. Ondertussen draaide manlief een dienst …