onsilske Ze plofte languit op ons bed. Ik plofte er languit naast. Het was tijd voor een goed gesprek.
“Mam… ik zeg gewoon U tegen de meester hè!”
“Dat vind ik fijn” zei ik.
Ik kreeg een trots gevoel. Een welbeschaafd en opgevoed meisje dat haar leraar aanspreekt met “u”.
Trots op ons meisje.🥰
“Ja maar mam, ik blijf toch gewoon u zeggen tegen de meester want de meester zegt dat we gewoon jij en je tegen hem mogen zeggen, maar ik heb daar ziek schijt aan”. Aldus mijn welbeschaafd en goed opgevoed meisje.
En leek zo’n veelbelovend gesprek te worden. Het begon zóó goed 🤦♀️
