onsilske 
6 april 2021:
“Welterusten mamaaaaa!!!!! Ik hou heeel veel van jou” klinkt het van boven terwijl ik de trap afloop.
“En ik oooookkkkkk” klinkt het uit de andere slaapkamer.
“Ik hou ook van jullie schatjes” en terwijl ik dit roep hoor ik zelf dat mijn stem klinkt alsof mijn keel wordt dichtgeknepen.
Ik doe zo mijn best om niks aan de kindjes te laten merken.
Manlief is niet thuis dus ik ben alleen in de woonkamer. Ik plof neer op de bank, de dag is voorbij en dan ein-de-lijk valt mijn masker als vanzelf af.
Tranen stromen over mijn wangen en alsof ik me nog niet verdrietig genoeg voel, lees ik oude berichtjes, kijk ik naar foto’s en luister naar liedjes die familieleden posten op social media. Hij kijkt me recht aan op de foto en ik huil nog wat harder.😭
6 april 2015, 2e paasdag:
Ik zat keurig bij mijn schoonouders op de bank want hé, het was immers tweede paasdag. 🐣
We wisten dat het ging gebeuren.
Er was me gezegd “je moet het accepteren, je kunt het niet veranderen, je moet sterk zijn”. 💪
Dus daar zat ik dan op de bank bij mijn schoonouders. Vandaag de dag vraag ik me nog steeds af wat ik af wáárom ik daar tóch zat? Wilde ik bewijzen aan de wereld hoe sterk ik kan zijn terwijl ik kapot ging van binnen?!
Toen ik daar zat met een knoop in mijn maag kwamen opeens de berichten op mijn telefoon binnen: “gecondoleerd”.
Huilende familieleden aan de telefoon en op de app. Het was zover.
Mijn lieve oom was overleden. De oom met wie ik zo een bijzondere band had. Mijn lieve oom die zo nauw betrokken was in mijn leven en het leven van mijn gezin.
Mijn lieve oom die zó gevochten en gestreden heeft mocht het gevecht helaas niet winnen en is overleden op 59 jarige leeftijd.🌻
Mijn lieve oom die het verdiend heeft dat ik nog steeds over hem vertel.
Mijn lieve oom die ik nu 6 jaar later nog altijd mis 💙
*in memoriam*