Tante

We wensen elkaar geen gelukkig nieuwjaar. Geen “beste wensen” deze keer.
De gebruikelijke 3 zoenen slaan we ook over.

Ik pak een stoel en ga naast haar zitten. Ik pak haar hand en houd deze in de mijne vast.
Af en toe opent ze haar ogen.

In stilte zitten we daar. We kijken naar elkaar en het verdriet en de pijn is voelbaar.

De stilte wordt verbroken.
Mijn nicht staat op en buigt haar gezicht naar het gezicht van onze tante.
Een zacht gesnik is hoorbaar.
“Ik houd van u” hoor ik mijn nicht zeggen.

Tante opent haar ogen en reageert.
“Ik hou ook van jullie, van jullie allemaal”.
Met “jullie” bedoelt ze haar neven en nichten, de kinderen van haar broers en zussen.

Praten kost haar veel moeite. Ze heeft het zo benauwd.
Toch praat ze verder “Jullie waren ook mijn kindjes, ik heb voor jullie gezorgd, maar nu ben ik zo moe”.

Onze tante is een prachtige mooie lieve vrouw. Ze heeft een sterk karakter en is de “Don” van onze familie.
Na het overlijden van onze opa en oma nam zij het stokje over. Zij was het hoofd van het gezin en ze pastte goed op “de kleintjes”,zo zorgzaam als ze is.

Letterlijk van de ene op de andere dag ligt ze als een dood vogeltje in het ziekenhuisbed.

Ze is zo gesteld op mijn blogs. Ik moest maar eens een boek gaan schrijven zei ze.

Nou lieve tante… deze blog is een eerbetoon aan jou. Aan een mooie prachtige sterke vrouw.

Met pijn in mijn hart is jouw boek vandaag gesloten en moet ik in verleden tijd over jou praten😭

Wederom draait de wereld gewoon door en staat die van ons even stil.

❤Je wordt gemist ❤