onsilske “Gelukkig!! Ze stoppen, ik heb het gered!!”
Ik sta nog even uit te hijgen en ik kijk dankbaar in het knappe gebruinde gezicht van een jonge man.
Ik zie dat hij me van top tot teen bekijkt.
Lachend zegt hij “zooowww dat heb je nog goed gedaan”. Hij geeft met zijn hoofd een knikje naar mijn hoge hakken terwijl zijn blauwe ogen twinkelen.
Dit had een mooi eerste hoofdstuk kunnen zijn van een zinderende roman. De werkelijk is anders…
Gekleed in een jurkje met daaronder een paar hakken stond ik in de keuken, op weg om de kids naar school te brengen en om vervolgens naar mijn werk te gaan, toen ik ineens het bekende geluid hoorde.
Kak…. ik was het vergeten!
Ik moest nú handelen anders was het echt te laat en dat kon ik me niet permitteren.
Ik zette het op een lopen met achter mij aan sleurend de zware volle papiercontainer. Zo hard als ik kon rennen op die hakken, rende ik achter de vuilniswagen aan, zwaaiend met mijn arm in de lucht en roepend “stopppp”.
De vuilniswagenchauffeur stopte de wagen midden op de weg. De jongen met knap bruin gezicht en twinkelende blauwe ogen, leegde mijn container.
Achter mij klonk het geschater van mijn kids die achter me aan waren gekomen.
Mijn romans verlopen toch net altijd iets minder romantisch….