Het meest vreemde telefoongesprek met mijn moeder ooit, voerde ik vandaag precies 20 jaar geleden.
Ik viel met de deur in huis: “Mama, ik moet je echt iets héél ergs vertellen.”
Mijn moeder antwoordde dat ze al op de hoogte was van het vreselijke nieuws.
Ik snapte het even niet, hoe kon mama dit weten? 🤷🏼♀️
Mijn moeder werkte destijds bij uitvaartonderneming Dela dus ik vroeg haar of ze het bericht op haar werk had gehoord of had ze misschien zelfs iets gezien?
Vol verbazing zei ze: “Nee, het was de hele dag op het nieuws.”
In snapte er werkelijk niks meer van. Waarom was dit op het nieuws?? Ik stelde mijn moeder dan ook die vraag. “Omdat het wereldnieuws is!!” zei ze.
Langzaam maar zeker drong het tot me door dat er nog iets vreselijks was gebeurd die dag.
11 september 2001:
In de eerste instantie leek het een gewone werkdag te zijn voor mij, maar ook voor hem.
Ik zat al de hele ochtend op kantoor te werken toen ik werd gebeld.
Wat ik me nog kan herinneren is dat een trillende stem aan de andere kant van de lijn vroeg: “zit je?”
Het volgende dat ik me heel goed kan herinneren is dat mijn collega’s kwamen aangesneld, zich om me heen verzamelde en een glas water voor me hadden gehaald.
Het is overduidelijk dat zij uit mijn reactie de boodschap die ik kreeg hadden begrepen.
Hij had die ochtend eindelijk zijn motor aan de praat gekregen en had daardoor haast om naar zijn werk te gaan. Tijdens de rit naar zijn werk kreeg hij een ongeluk. Hij heeft het niet overleefd. Dood…….. uit het leven gerukt.
Ik pakte mijn spullen en snelde naar de woning mijn toenmalige schoonouders. We kwamen daar allemaal samen om elkaar te steunen, te huilen en te rouwen.
Toen ik later op de avond thuis kwam belde ik mijn ouders om het slechte nieuws over mijn zwager te vertellen.
Helemaal in mijn eigen bubbel had ik totaal geen idee van aanslagen en de totale paniek in de wereld. Het was de hele dag totaal langs me heen gegaan. Logisch maar toch ook een bizarre gewaarwording.
11 september 2021.
Mijn kinderen kijken naar het jeugdjournaal. Vaag op de achtergrond hoor ik manlief vertellen “papa is nog in die torens geweest”. Nu 20 jaar later heb ik een ander leven, andere man dan destijds en samen hebben we kinderen.
De wereld staat massaal stil bij de aanslagen. Ik zit weer even in mijn eigen bubbel en sta stil bij hem, de zwager uit mijn “oude leven” die niet ouder mocht worden dan 29 jaar.